Vorige week vond de Victor Slovak Open plaats in de Slowaakse stad Presov. Na twee goede vluchten te hebben gehad, waarvan eentje met een propellorvliegtuig waar maar 30 mensen in konden, landden we op Kosice Airport. Ik stap uit het vliegtuig en voelde de warmte van de zon, waarvan ik na weken slecht weer te hebben gehad in Nederland, bijna was vergeten dat ie nog echt bestond. Het was rond de 28 graden en daar stond ik dan met een jack en een sjaal.
We werden netjes opgewacht door mensen die het vervoer regelden dit toernooi en zij brachten ons naar het hotel. Ik deelde, zoals altijd, een kamer met m'n dubbelpartner Thamar Peters. Diezelfde dag nog zijn we naar de hal gegaan om een beetje te wennen, we hebben een beetje geslagen en wedstrijdjes gespeeld. Aangezien ik niet zou singelen vanwege mijn knie hoefde ik pas vrijdag mijn eerste wedstrijd te spelen.
Onze eerste wedstrijd was tegen het Hongaarse koppel Gonda/Varga. Gelukkig wonnen we deze wedstrijd in 3en, na een moeizame tweede set waarin we het een beetje hebben weggegeven. Het was echt weer even wennen op de baan, na onze zilveren medaille op de Europese Jeugd Kampioenschappen hebben Thamar en ik geen een keer meer samen gespeeld en/of getraind. Gelukkig hebben we de wedstrijd gewonnen en stonden we in de kwartfinale.
De kwartfinale moesten we aantreden tegen een koppel uit Ukraine genaamd Zharka en Kazarinova. Dit waren voor ons geen onbekenden, want op de EJK hebben we in de tweede ronde tegen deze twee gespeeld en we wonnen de wedstrijd met 30-29 in de derde set. We wisten dus dat dit geen makkie zou worden.
Verrassend genoeg wonnen we deze wedstrijd in twee sets, met tweemaal 21-17. Ik kan me de laatste keer dat Thamar en ik een wedstrijd van maar twee sets hebben gespeeld niet meer herinneren. Maar goed, de halve finale was dus een feit.
De halve finale speelden we zaterdag tegen twee meisjes van onze leeftijd, Bayrak en Yigit (Turkije). We wonnen de eerste set, verloren de tweede en pakten een flinke voorsprong in de derde set. Er leek geen vuiltje aan de lucht, we stonden 11-7 voor bij de wissel, maar daarna kwamen we op het punt waar we het echt hebben weggegeven. Na 11-7 voor te hebben gestaan, stonden we opeens 14-11 achter. Van 14-11 gingen we naar 19-16 achterstand en via 20-19 kwamen we terug tot 20-20. Na precies 55 minuten hadden we de wedstrijd met 22-20 verloren. Balen. Heel erg balen.
Toch kan ik terugkijken op een goed toernooi. Aangezien mijn voorbereiding op dit toernooi, wat ik amper een voorbereiding kan noemen, hebben we het heel goed gedaan. Na de wedstrijd hadden we een halfuur om nog even te douchen en daarna gingen we door naar het vliegveld, lekker naar huis!
Ondertussen heeft mijn knie het deze wedstrijden best goed gehouden, alleen na het spelen doet m'n knie nog pijn. Dat was dus flink ijsen en tijdens het spelen heb ik een knieband om die er voor zorgt dat er wat minder spanning op m'n patellapees staat. Gelukkig word ik tijdens het spelen niet gehinderd door m'n knie, dus ik kon elke wedstrijd gewoon 100% geven. Het is wel een verstandige keuze geweest om niet te gaan singelen, ik merk echt dat ik nog niet fit genoeg ben om dat vol te houden.
Deze week laat ik zooltjes meten en ga ik langs de sportarts om te kijken wat we verder nog aan m'n knie kunnen doen, misschien krijg ik nog een andere behandeling.
I'll let you know!
