Vanochtend ging om precies negen uur m’n wekker en bleef ik nog lekker even liggen tot kwart over negen. Om half tien zat ik aan het ontbijt, voor mij betekent dat dus ‘fried rise’, noodles, een bakje ananas en een glas met heerlijke jus d’orange. Ik ben niet zo’n broodeter, dat zal wel komen door m’n Indische roots. Nee, geef mij maar gewoon een bord met warm eten als ontbijt!
Terwijl ik dit stukje schrijf ben ik de wedstrijd Indonesië – Maleisië aan het kijken, wat nu live op TV wordt uitgezonden en Indonesië staat 2-1 achter. Ze zijn nu bezig met de damesdubbel en deze wordt naar alle waarschijnlijkheid wel gewonnen door Indonesië en ik hoop dan natuurlijk ook dat Indonesië met 3-2 wint en daardoor in de kwartfinale terechtkomt.
Maar goed, nog even over vanmorgen: nadat ik dus heerlijk had ontbeten ben ik gelijk daarna naar de masseur gegaan (Ton Meulendijks) die met ons mee naar China is afgereisd. Ton heeft even mijn bovenbenen losgemaakt en daarna ben ik weer naar m’n kamer gegaan om de laatste nodige spullen in m’n racketbag te stoppen, want ik mocht vandaag de baan op tegen Singapore!
Nadat we onze yell hadden gedaan, die bedacht was door Saber Afif (en overigens heel origineel was), was het om 13:10 dan eindelijk zover! De wedstrijd Nederland – Singapore kon beginnen en de mix van Jacco Arends en Ilse Vaessen stond als eerste op het programma. Helaas werd deze in twee sets verloren en keken we dus gelijk tegen een achterstand aan van 1-0.
De tweede wedstrijd was de herensingle van Saber Afif tegen Zi Lian Derek Wong (World Ranking: 56). Saber had vrij weinig kans, zijn tegenstander was erg goed en speelde heel steady waardoor Saber eigenlijk geen één punt cadeau kreeg. Toch zaten er wel wat goede rallies tussen, maar winnen zat er helaas niet in. Tussenstand: 2-0 in ons nadeel.
De derde wedstrijd van vandaag was de herendubbel van Dave Khodabux en Jorrit de Ruiter. Dave speelde erg goed en Jorrit zat er naar eigen zeggen niet zo lekker in, maar naar mijn mening speelde ook hij een goede wedstrijd! De eerste set werd gewonnen door Dave en Jorrit en de tweede set hebben ze twee matchpoints gehad die ze niet konden verzilveren. De wedstrijd moest dus worden beslist met een derde set en omdat ik de volgende was die de baan op moest, werd ik aan het einde van de derde set naar achter geroepen om klaar te staan met de scheids- en lijnrechters. Ik heb dus niks van de laatste rallies gezien, maar moest in spanning toekijken naar de livescore die te zien was op een beeldscherm in de “wachtruimte”. Gelukkig wonnen Dave en Jorrit met 23-21 in de derde set: een erg goede prestatie!
Maar goed, nu was het dus mijn beurt om aan te treden tegen Mingtian Fu (World Ranking: 37)! Ik heb expres niet naar de tribune achter me gekeken, omdat ik niet wilde weten hoeveel mensen er zaten want dat zou me misschien alleen maar zenuwachtiger maken. Ik had vantevoren tegen Gerben gezegd dat ik me het meeste “zorgen” maakte over het begin, de eerste paar rallies moet ik vaak nog even wennen en aftasten, maar ik wilde niet meteen tegen een achterstand aankijken. Ik heb dus met hem afgesproken dat ik er vanaf het begin meteen vol tegenaan ga: een goed begin is het halve werk zeggen ze! En dat was ook zo want ik won de eerste rally en dan valt er toch wel een last van je schouders. Al moet ik zeggen dat het met de zenuwen eigenlijk wel mee viel, en dat voor m’n debuut op een WK landenteams. Ik speelde erg goed, kon prima meekomen en won de eerste set met 21-18! De tweede set ging het tot 9-9 gelijk op, maar daarna keek ik steeds tegen een achterstand aan en ik verloor deze set dan ook met 21-15. Het kwam dus aan op een derde, beslissende set! De derde set verloor ik met 21-6. Het kaarsje was uit, ik kon niet echt meer met het tempo meekomen en maakte veel ‘unforced errors’. Toch ben ik erg tevreden over (vooral het eerste deel van) deze wedstrijd en m’n knie heeft het gelukkig goed doorstaan. Ik heb natuurlijk de afgelopen 2,5 week niet helemaal voluit en op een hele baan kunnen trainen/spelen vanwege m’n knieblessure en heb drie dagen geleden pas weer voor het eerst op een hele baan gespeeld. Toch mocht ik mee omdat ik met het spelen niks kapot kan maken volgens de fysio, het zou alleen meer pijn kunnen gaan doen en dat valt uiteindelijk wel mee. Het was in ieder geval een prachtige ervaring! Een feit was wel dat de tussenstand nu dus 3-1 in ons nadeel was.
De damesdubbel werd jammer genoeg in twee sets verloren en dat betekende (weer) een 4-1 verlies.
Morgen spelen we om 19:00 lokale tijd tegen Canada en ik denk dat daar zeker kansen liggen om van ze te winnen! Ik hou jullie op de hoogte.
PS. Ik ben niet zo’n snelle schrijver en neem dan ook uitgebreid de tijd om een stukje te schrijven voor m’n weblog. Daardoor kan ik jullie wel met trots mededelen dat Indonesië met 3-2 heeft gewonnen van Maleisië en ze daarmee door zijn naar de kwartfinale!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten